Kayıtlar

Ocak, 2016 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

eski bir dosta

ah sevgili dostum, buna belki zayıflık, sevgi israfı diyenler olacak, ama ben geçmişimde bıraktıklarımı, kırıldıklarımı, beni yerlebir edenleri hala sevmeye devam edebilirim. ediyorum da... seni sevmeye, hala en güzel gençlik anılarımın sahibi olduğuna inanmaya devam etmem gibi.... ben mesela biliyorum senden daha fazla güldüğüm biriyle karşılaşmayacağımı, ama bazen sevdiğin, zaafın olan birinin yanında değil doğrunun yanında olmalısın. ben birini seviyorsam başkalarının dediklerini umursamam, bana muamelesine de bakmam... bazen kendime olan muameleyi değerlendirememe hastalığım var belki de o yüzden... senin başkalarına muamelen, başkalarına olan tavrın beni sana karşı tüketti sen mi beni yoksa ben mi seni zehirliyordum bilinmez ama ikimizin dostluğu bir doğru oluşturmuyordu... ikimizin dostluğu evrene iyilik katmıyordu ben biliyorum senin bu haykırmaların sadece beni sevmenden, benim de susuşlarım sadece seni sevmemden... ben seni hala çok iyi tanıyorum, bu yüzden ben
Hani içim böyle dolu yine kaçmalarda. Biliyorum yine kaçacağım. Biri beni durmaya inandırsa ya. Şeyden beri kaçıyorum. Bi şey işte. Söylemem. Göremiyorsun içimdekini. Görmediğin için beni kendime yabancılaştırıyorsun. Ve ben kendime yabancılaşmamak uğruna kaçarım.  Birinden değil ki hepsinden işte. Ya olmuyor ben bilmiyor muyum zannediyorsun bir yol bulup gitmeyi. Ey şehir sen anlıyorsun beni. Deliler gibi içimden ruhum parmaklarımdan akarcasına özlüyorum seni. Hepsinden. Yanımdaki adam her şeyden olmalı. Belki otobüste. Yanımda. Evet. Aşina olmayan birileri ile aynı durakta inmeliyim. Bana bilmediğim iklimleri gösterecek aşina olmayan çöller. Evet akan sularla işim de olmaz. Çöllere düşmüş bir su avcısı.  Acımayım ne olur. Yakabileyim korkmadan. Acı sözleri şiir gibi söyleyebileyim. Kanıma siyahlık düşebilsin.  Beni benden uzaklaştıran şehirler var. Beynimin en ortasına bir anıt diken bir heykel çizen şehirler. Ben göremiyorum denizin ardında her şeyden. Kalbim. Yine atar mı? Kan
Buyumenin pek de guzel bir sey olmadigini soylemem gerek. Az buyumenin degil. Orta buyumenin. Sen buyudukce digerleri de buyuyordu. Ve sen daha cok buyudukce digerleri ölüyordu. En buyuk sen oldugunda artik kimsen kalmiyordu. En buyuk olmanin yapayalnizligini anneannem de gormustum. Sonra öldü. Yasitlarina katildi.